یا لطیف
بعضی اتفاقات، خواهی‌نخواهی سوهان روح‌اند. اضافه کن به آن، زمانی را که مشغله‌های زندگی مثل ماشین‌های مسابقه، با سرعت بالا و سروصدای فراوان روی اعصابت مسابقه می‌دهند و جایی برای سفر یا استراحت برای تو باقی نمی‌گذارند. در این شرایط، اتفاقی روانت را خراش می‌دهد و تو انگار باید همان همیشگی باشی... می‌شود؟
می‌گویند آقایان برای خودشان غار تنهایی دارند، اما فکر نمی‌کنم مختص آن‌ها باشد. من هم نیاز دارم تا مدتی در غار تنهایی خودم باشم. بنا به توصیه‌ی عزیزی، مدتی از فضای نت فاصله می‌گیرم و بدون هر گونه وسیله‌ی ارتباطی زندگی می‌کنم و در صورت امکان مسافرتی، تا بتوانم به زندگی عادی برگردم.
عذرخواهم... و سپاسگزار از صبر شما.
یا علی...